به گزارش مبشرین به نقل از تسنیم، هر یک از معصومین علیهم‌السلام دارای القاب و کنیه‌هایی هستند؛ القاب معمولاً به آن دست از اسامی اهل بیت اختصاص دارد که از سوی مردم نامگذاری شده است؛ به عنوان نمونه، مردم در عصر امام علی بن الحسین علیه‌السلام به ایشان لقب سجاد دادند، به دلیل آنکه امام را خیلی اهل عبادت و سجود می‌دیدند. در واقع برخی ائمه در شرایطی زندگی می‌کردند که صفات مثبت خاصی در ایشان ظهور و بروز بیشتری داشت و به همین واسطه از سوی مردم به لقبی خاص شهرت می‌یافتند.
اما برخی اسامی ائمه علیهم السلام مأثور هستند، یعنی اصل آن از سوی معصوم علیه‌السلام صادر شده و منشأ وحیانی دارد؛ مانند لقب امیرالمؤمنین بر امام علی علیه‌السلام که از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله صادر شد و یا لقب باقر بر امام محمد بن علی علیه‌السلام و همچنین القاب متعددی که بر امام عصر عجل الله تعالی فرجه اختصاص یافت. القابی مثل مهدی، منتظَر، منصور، منتقم و ... از دیگر القاب امام عصر شناخته می‌شود.
یکی از مهم‌ترین القاب امام عصر عجل الله تعالی فرجه، «قائم» است. جالب است که به سرّ برخی از القاب همچون قائم در احادیث اشاره شده است. امام محمد باقر علیه‌السلام در پاسخ به پرسش ابوحمزه ثمالى از علت نامگذارى آن حضرت به قائم چنین فرمود: زمانی که جدم حسین علیه‌السلام کشته شد، ملائک با گریه و فغان به درگاه خداوند عزّ و جلّ فریاد برآوردند که: اى خداى و سرور آیا ما از کسانى که برگزیده تو و فرزند برگزیده تو و بهترین آفریده تو را مى‌کشند چشم مى‌پوشى؟
خداوند عزّ و جلّ به آنان وحى فرمود که ملائک من، آرام گیرید؛ به عزّت و جلالم سوگند از آنان انتقام خواهم گرفت گر چه به طول انجامد.
آن گاه خداوند عزّ و جلّ امامانِ نسل حسین را به ملائک نشان داد و فرشتگان به آن شادمان شدند. در میان آنان یکى ایستاده بود و نماز مى‌خواند. خداوند فرمود: با این قائم (ایستاده) از آنان انتقام مى‌کشد؛ قد سَألهُ الثُّمالیُّ عن عِلّةِ تَسْمِیةِ القائم قائماً لَمّا قُتِلَ جَدّی الحسینُ صلَّى اللّه ُ علَیهِ ضَجّتِ المَلائکةُ إلَى اللّه ِعزّوجلّ بالبُکاءِ و النَّحیبِ، و قالُوا: إلهَنا و سیّدنَا، أ تَغْفُلُ عَمَّن قَتلَ صَفْوتَکَ و ابنَ صَفْوتِکَ، و خِیَرتَکَ مِن خَلْقِکَ ؟! فأوحَى اللّه ُ عزّ و جلّ إلَیهِم: قَرّوا مَلائکتی، فَوَ عِزّتی و جلالی لَأنتقِمَنَّ مِنهُم و لو بعدَ حینٍ. ثُمّ کَشفَ اللّه ُ عزّ و جلّ عَنِ الأئمّةِ مِن وُلدِ الحسینِ علیه السلام للملائکةِ، فسُرَّتِ الملائکةُ بذلکَ، فإذا أحدُهُم قائمٌ یُصلّی، فقالَ اللّه ُ عزّ و جلّ: بذلکَ القائمِ أنتَقِمُ مِنهُم. (علل الشرائع، ج1، ص: 160)